Koh Rong Sanloem

Beste lezer,

Na de diepe indrukken die de Killing Fields en m21 achterlieten, ben ik gevlucht naar een plaats waar verdriet en oorlog niet bestaan: het paradijselijke eiland Koh Rong Sanloem. Waar Koh Rong een partyeiland begint te worden, is Sanloem nog een oase van kalmte. Na een vlotte busreis en even vlotte ferrytocht met mijn twee vriendinnen komen we aan in de M'Pai Bai Port. De gammele pier is representatief voor de rest van het eiland: er is geen wifi, geen ATM, geen airconditioning. De eerste twee zijn geen probleem, de derde blijkt wat lastig in de heetste maand van het Cambodjaanse klimaat. Waar we oorspronkelijk bijna worden meegeleid door een paar Fransozen naar een partyhostel, buigen we lastminute af naar The Drift. Een hostel volledig gemaakt van driftwood. 'S avonds eten we op de punt van het eiland, en voor het eerst sinds ik in Azië ben is er een prachtige zonsondergang.

De volgende dag besluit ik het eiland te gaan verkennen. Naar verluid is er een geheim strand, enkel te bereiken via jubglepad of boot. De gierige hollander in mij heeft echt geen geld over voor een boot als je ook kunt wandelen. Het pad gaat eerst 2 kilometer over een prachtig strand (met zeesterren!), en daarna over een steile heuvel dwars door de jungle naar de eindbestemming. Mijn Engelse vriendinnen zijn ondertussen afgehaakt. (Ik vermoed dat eentje een beenprothese heeft, dus de helling was er logischerwijze te veel aan.) Eenmaal aangekomen, nat van het zweet en hijgend van de inspanning, kijk ik eens goed om me heen: wit poederzand, palmbomen, veel schaduw, stroompjes uit de jungle die het water in lopen, krabben, overal hangmatten en schommelstoelen, en 1 hostel pal in het midden van het strand, waar je een ijskoud drankje kunt halen. Zalig. Het is er ook heerlijk rustig, want behalve een paar Cambodjaanse families en de hippies die in het hostel zitten is er niemand. De ultieme paradijselijke honeymoonbestemming. Ik blijf er de hele middag wat rondhangen en lezen op een van de schommelstoelen. Rond 17 uur waag ik me opnieuw aan het junglepad. Opnieuw dineren bij de sunset locatie, en 's avonds val ik in slaap op het strand.

De volgende dag besluit ik lastminute dat ik het wel weer heb gezien hier. Het is maar een heel klein eiland en mijn boek is bijna uit. Ik boek een bus-en ferryticket naar Kampot. Hoe dat ging kun je lezen in mijn volgende post.

Groetjes!