De advocatuur: een kortverhaal.

27 mei 2019 - Antwerpen, België

Hallo allemaal, 

Geen reisblog deze keer, maar wel een klein postje over een kort avontuur genaamd advocatuur. 

Zoals jullie wel weten heb ik op 1 september 2018 mijn eed afgelegd. Een formele en langdure plechtigheid, die achteraf gezien, een aardige inkijk geeft in het leven als advocate. 

Ik zou mijn kortstondige carrière durven te verdelen in verschillende fasen:

- Fase 1: optimisme

"Dit is de job van mijn leven. Eindelijk kan ik eraan beginnen. Ik heb er zo veel zin in. Dit wordt top."

Duur: 1 week.

- Fase 2: ontnuchtering + naïviteit

"Amai, is al dit papierwerk voor mij? Maar binnenkort mag ik ook mee naar klantengesprekken toch? En pleiten in de rechtbank enzo? En dan wordt het cool, toch? ... Toch?!  "

Duur: 2 maanden.

- Fase 3: ontkenning

'Nee, ik hou echt van werken als advocate. Ja, het is wel opvallend vermoeiend, maar dat komt gewoon omdat ik het nog niet kan. Ik moet mezelf nog wat inwerken en dan wordt het vanzelf leuker. Als ik gewoon nog een paar (dagvaardingen, conclusies, e-mails, excels...) schrijf, dan ben ik gelukkig. Dan komen ook de leukere onderdelen van de job. Ik heb enkel nog wat tijd nodig om me aan te passen. Heus."

Duur: 2 maanden.

- Fase 3: red flags

Ik ben onderhand aardig ingewerkt, maar het ongemak is niet aan het verminderen. Hier en daar beginnen ook zogenaamde 'red flags' op te doemen. Bijvoorbeeld: 

- Bij het leggen van een nieuw contact: "En, wat doe jij als werk?" -  Jammerend: "Ik ben advocahaaaaaahaaaaaaat"

- Thuis: "Vandaag was verschrikkelijk saai. Een gewone werkdag dus."

- Op café: "Het gaat goed hoor, nog maar 64,5 jaar tot mijn pensioen!"

- Op vakantie, terwijl ik me met man en macht aan het bed van het airporthotel vasthoud en mijn geliefde me aan mijn voeten probeert mee te trekken: "Neen, laat me alsjeblieft hier, ik wil niet meer terug!Ik begin een nieuw leven hier, ik word surfinstructeur. Het maakt me niet uit dat ik dan nog moet leren surfen! Laat me toch hier!"

Duur: 1 maand.

- Fase 4: besef

Ik kijk met vermoeide, doffe ogen naar mijn felwitte excelscherm, ontnomen van elke vorm van positieve energie, beroofd van levenslust, en denk: 

"Wat ik nu doe, vind ik niet interessant.

Wat ik in de toekomst zal moeten doen, vind ik niet interessant.

Wat advocaten met dertig jaar anciënniteit doen, vind ik niet interessant.

Wat advocaten in een andere rechtstak doen, vind ik niet interessant.

.... Er is geen enkele positieve uitkomst voor mij in de advocatuur. 

Duur: 1 seconde. 

- Fase 5: actieplan

Tijd om een actieplan te verzinnen. Wat vinden mijn naasten van mijn besef? Hoe kan ik een overstap aanpakken? En wat zou ik dan wel willen doen? 

Pro en contra lijstjes, carrière - en persoonlijkheidstesten, openhartige gesprekken, een korte therapeutische consultatie. 

Duur: 2 weken.

- Fase 6: slim opzeggen

De ideale situatie bestaat erin dat niemand kwaad op me is, iedereen tevreden is over mijn werk en de manier waarop ik vertrek, en er zelfs eventueel de mogelijkheid bestaat om terug te komen. 

Het lijkt misschien een impulsieve beslissing om plotseling, tijdens een gesprek met mijn manager, op te zeggen, en het lijkt misschien alsof ik twijfel om nog in de advocatuur te blijven 'omdat ik nog veel moet leren en veel moeite moet doen', maar niets is minder waar.

Ik vertrek omdat ik er niks aan vind. Punt.

Duur: 5 minuten tijdens een feedbackgesprek.

- Fase 7: de sollicitatieperiode + iedereen zo lang mogelijk aan het lijntje houden

De fase waarin je in constante onzekerheid verkeert en je aan je eigen kunnen begint te twijfelen, in zo'n grote mate dat het zelfs wel realistisch lijkt om terug te krabbelen. Deze periode weegt mentaal zwaarder dan alle voorgaande fasen. Je hoopt op een gunstige sollicitatie, om dan ofwel te worden afgewezen, ofwel veel te traag naar de volgende ronde te worden toegelaten. 

Ondertussen is het dan ook nog eens belangrijk dat mijn huidige managers blijven denken dat ik aan het twijfelen ben over de advocatuur. Goed doorwerken en niemand op de tenen trappen is dan ook essentieel aan deze fase. Altijd kunnen terugkeren, maar ondertussen toch mijn drie maanden durende opzegperiode afwerken is mijn masterplan.  

Duur: Gelukkig heeft deze fase maar anderhalve maand geduurd.

- Fase 8: nieuwe job + afwerking opzegperiode 

Hiep hiep, hoera, want ik doorliep de sollicitatieprocedure bij Cola als een speer en werd direct aangenomen. Na twee maanden heb ik mijn arbeidsovereenkomst ondertekend! 

Helaas blijft de rest van de opzegperiode nog af te werken, deze keer met minder motivatie.

Duur: anderhalve maand. Gevoelsduur: 700 jaar.  

Nu bevind ik mij officieel in de laatste loodjes: over welgeteld drie werkdagen, op 1 juni 2019, mag ik stoppen als advocaat. Ik heb er enorm veel zin in. Ik ga eerst nog een maandje genieten in de zon, om vervolgens op 1 juli te beginnen aan de opleiding voor Sales. Misschien pik ik ondertussen het bloggen wel weer op. 

Wat vinden jullie? 

Groetjes, Fa

2 Reacties

  1. Arda:
    27 mei 2019
    Doordat ik je blog las, zijn nu mn hamburgers aangebrand😀. Ik kon niet stoppen met lezen, oftewel, je kan altijd nog een carriere als schrijfster overwegen.
  2. Jacqueline:
    27 mei 2019
    Carrière als schrijfster zou ik zeker eens overwegen😄 veel succes volgende week!